Prawdopodobnie w kwietniu lub maju 1971 r. (dokument jest niedatowany) w Federalnym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej, a konkretnie w I Zarządzie StB (Służby Wywiadowczej), napisano pozdrowienie zatytułowane „List z pozdrowieniami dla kierownictwa wywiadu ZSRS z okazji 26. rocznicy wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię sowiecką”.
W zakończeniu tego listu czytamy:
„Drodzy towarzysze, proszę przekazać wszystkim członkom sowieckiego wywiadu nasze braterskie pozdrowienia bojowe i zapewnić ich, że członkowie wywiadu Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej zrobią wszystko, co możliwe, aby nasza Republika była zawsze mocną i niezawodną częścią obozu socjalistycznego.
Niech żyje przyjaźń między narodami czechosłowackim i sowieckim, przypieczętowana wspólnie przelaną krwią!
Niech żyje przywódca naszych dwóch krajów – Komunistyczna Partia Związku Sowieckiego i Komunistyczna Partia Czechosłowacji!
Pod sztandarem LENINA naprzód po nowe zwycięstwo w walce przeciwko wspólnemu wrogowi!
Naczelnik I. Zarządu FMSW płk.RSDr. HLADÍK Miloš v.r.
Pierwszy sekretarz głównego komitetu KPCz (…) MSW CSRS
FRÝBORT Jaroslav v.r.
Z reguły postrzegamy listy z pozdrowieniami jako konieczny obowiązek formalny, daleki od tego, by koniecznie odzwierciedlać prawdziwe poglądy piszącego. Ale w tym przypadku chodzi o coś zupełnie innego. W Rosji do dziś wielkie zwycięstwo Armii Czerwonej nad Niemcami i ich sojusznikami w 1945 roku jest postrzegane jako absolutnie fundamentalne i przełomowe wydarzenie XX. wieku. Nie zmieniło się to od czasów komunizmu; nawet wtedy rocznica klęski Niemiec była postrzegana nie tylko ideologicznie, ale jako wydarzenie absolutnie fundamentalne, które praktycznie zmieniło historię świata. Dlatego wasal, jakim była Czechosłowacja w stosunku do ZSRS, nie mógł zignorować nawet nieokrągłej, czyli 26., rocznicy tego kluczowego wydarzenia. W liście z pozdrowieniami należało napisać to, co istotne, to, co najważniejsze, aksjomaty, którymi piszący i adresat listu kierują się bezgranicznie, którymi myślą i żyją.
Dziś mamy tendencję do postrzegania treści listu jako pustych frazesów, pustych sloganów, ale dla odbiorcy listu z pewnością takimi nie były, a autorzy dostosowali się do tego.
W tym kontekście chciałbym podkreślić trzy zdania z końca pozdrowienia, które rzucają światło na charakter pracy komunistycznych agencji wywiadowczych w drugiej połowie XX wieku, w tym agencji czechosłowackiej:
1) braterskie pozdrowienia bojowe
2) przywódca obu naszych krajów – Komunistyczna Partia Związku Sowieckiego
3) Pod sztandarem LENINA naprzód po nowe zwycięstwo w walce z wspólnym wrogiem
1) Agencje wywiadowcze były integralną częścią instytucji represyjnych reżimu, których zadaniem była walka z wrogiem wewnętrznym i zewnętrznym, obrona i atak, po prostu walka.
2) jedynym prawdziwym przywódcą całego tzw. obozu socjalistycznego była Komunistyczna Partia Związku Sowieckiego. Jej regionalna odnoga, Komunistyczna Partia Czechosłowacji, uznawała swoją podległość i po ekscesach 68 roku z pewnością nie miała innych aspiracji niż bycie posłusznym wykonawcą woli moskiewskiego kierownictwa.
3) W liście pojawiają się tylko dwa nazwiska, jedno to Gottwald, wspomniany we wstępie (którego nie cytuję), a potem LENIN. Przywódca rosyjskich bolszewików jest wymieniany jako potwierdzenie ideologicznej ortodoksji czechosłowackich oficerów wywiadu, którzy nie ulegają żadnym zmutowanym wersjom komunizmu, lecz wyznają tylko ten prawdziwy – leninowski. Jest to potwierdzenie tezy, że wywiad StB nie był służbą państwową, która przede wszystkim broniła interesów republiki, lecz tajną policją polityczną służącą jednej konkretnej ideologii. Ta deklaracja ideologiczna została ponownie potwierdzona przez towarzyszy z wywiadu poprzez zapewnienie o ich bojowości, wymierzonej we wspólnego wroga. Był to imperializm jako taki, który zgodnie z ideami Lenina miał zostać pokonany na całym świecie.
vp
Dodaj komentarz